خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
حجت الاسلام پناهیان اظهار داشت: فلسفه نماز را به كودكان یاد بدهید تا بدانند چرا باید در مقابل پروردگار با ادب باشند، كم كم ادب او را زیبا تصویر كنید به گونه ای كه ادب كردن برای او خوشایند شود، با این سیر آرام آرام به آنكه ادب می‌گذارد علاقه‌مند خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری رسا، حجت الاسلام علیرضا پناهیان، استاد حوزه علمیه قم در برنامه سمت خدا كه از شبكه سوم سیما پخش می‌شود با اشاره به آثار نماز در زندگی انسان گفت: نماز خواندن اگر بخاطر ترس از خدا هم باشد صحیح است، همین كه شخص ایمان دارد و اطاعت می كند، این باعث تكامل او می شود، كم كم محبتی پیدا می‌كند كه بر ترس او غلبه خواهد كرد و ترس دیگری پیدا می‌كند كه مبادا دل خدای عزیزش را برنجاند. پس ترس باعث تقویت ایمان فرد می‌شود و این ترس از شكلی به شكل دیگر تبدیل می شود و از بین نمی‌رود.
وی افزود: منطق نماز، منطق ادب است هر كس از این ادب لذت ببرد بسیار عالی است، ولی اگر كسی بگوید نماز نمی‌خوانم چون لذت نمی برم باید منطق نمازش را تغییر دهد. گاهی فرد به خودی خود از نماز خواندن لذت می‌برد ولی گاهی لذت نمی برد به چنین كسانی چند جواب غلط داده می شود؛ اول اینكه به آنها تلقین می شود كه تو از نماز لذت می بری و خودت متوجه نیستی. دوم این كه می‌گویند تو بیماری چون لذت نماز یك امر طبیعی است و بیماری روحی تو باعث می شود كه آن را درك نكنی و سومین جواب غلط این است كه بگوییم اگر لذت نمی بری نماز نخوان تا وقتی از آن لذت ببری.
كارشناس مسائل دینی ادامه داد: وجوب نماز منوط به لذت بردن نیست یعنی نمازی كه با تلخی همراه است را هم باید خواند. آنچه دراین جا مهم است این كه خدا نماز تلخ را هم واجب كرده است. ممكن است بگویید مگر نه اینكه رابطه با خدا باید زیبا باشد، پاسخ این است كه فلسفه نماز ادب در مقابل مقام ربوبیت است. ادب یعنی در برابر عظمت پرودگار رفتاری انجام دهیم كه همراه با نظم و تواضع باشد. در نماز دوست داشتن خدا واجب نیست بلكه یك حسن در نماز به شمار می‌رود یعنی اگر محبت باشد بهتر است. مثل اینكه در وجوب حج استطاعت شرط است و علاقه شرط نیست. بنابراین نماز مشروط به عشق پرودگار نیست و نماز را گرچه تلخ باشد باید خواند.
وی خاطرنشان كرد: نماز خواندن اولا و بالذات برای خروج تكبر از دلهای ماست كه در خطبه حضرت زهرا به آن اشاره شده است. نماز برای عاشق خدا شدن نیست برای برداشتن تكبر است و این مسئله عادتا با تلخی همراه است.
كودكان را چونه نمازخوان كنیم
حجت الاسلام پناهیان اظهار داشت: فلسفه نماز را به كودكان یاد بدهید تا بدانند چرا باید در مقابل پروردگار با ادب باشند، كم كم ادب او را زیبا تصویر كنید به گونه ای كه ادب كردن برای او خوشایند شود، با این سیر آرام آرام به آنكه ادب می‌گذارد علاقه‌مند خواهد شد.
وی با اشاره به این كه ادب باید به صورت مطلق به كودك آموزش داده شود، گفت: به كودك یاد دهید بخاطر اینكه فردی را دوست دارد نباید به او احترام بگذارد، بلكه باید با همه مودب باشد چه به او علاقه داشته باشد چه نداشته باشد، این بخاطر این است كه خدادوستی او فقط بخاطر نعمت‌های الهی نباشد بلكه در ناملایمات زندگی هم ادب او نسبت به خدا از بین نرود.
استاد مركز تخصصی تبلیغ حوزه افزود: خوف از مقام ربوبی منافاتی با علاقه به او ندارد چه آنكه این خوف نیز گوشه ای از عشق به پرودگار است. نماز، ایستادن مودبانه دارد، كسی كه ادب را رعایت نمی كند از خدا نمی‌ترسد، این ترس، ترس قشنگی است. برای انتقال «خوف از خدا» از كلمات زیبا استفاده كنید، عظمت را در كنار شكوه خدا بگذارید.
استفاده از عنصر ادب در تربیت دینی كودك
وی خاطر نشان كرد: آنچه باید كودك را سر سجاده نگه دارد ادب است اگرچه تلخ باشد، اگر این تلخی به شیرینی و محبت الهی مبدل شود چه بهتر. ثمره ادب محبت است انسان با ادب با همه خوش برخورد است اگرچه مخاطبش مورد علاقه او هم نباشد ولی شیرینی ادب در كام او خواهد بود و همین شیرینی باعث می شود كه با همه با ادب رفتار كند.
حجت الاسلام پناهیان گفت: كسی كه فلسفه ادب را در زندگی درك نكرده عبادت برای او دشوار است ولی كسی كه درك كرده و از هفت سالگی به ادب در برابر مقام بالاتر عادت كرده باشد عبادت برای او نه تنها سخت نیست بلكه به آن علاقه مند خواهد شد. از هفت سالگی شكوه ادب را به او نشان دهید، نماز خواندن را ادب كردن در خانه خدا بدانید و با شیرینی، نظم و ادب را برای او زیبا جلوه دهید. بچه ها ذاتا به نظم و ادب كردن علاقه دارند همانطور كه به رژه افراد نظامی علاقه نشان می دهند.
وی ببان داشت: محبت خدا را در دل كودك بیندازید، این عمل باعث می شود كه ادب را به صورت مضاعف رعایت كند. ادب می كند چون خدا را دوست دارد و از ادب كردن در مقابل آن كه دوست دارد لذت می برد. و اگر دوست هم نداشته باشد ادب كردن برای او لذت بخش خواهد بود.
نقش مادر در تربیت فرزند
استاد حوزه علمیه در پاسخ به این سوال كه چرا مسائل تربیتی بیشتر برای مادران گفته می شود، اظهار داشت: این مسائل برای مادران گفته می شود چون آنها توانایی بیشتری برای تربیت دارند، بیشتر با فرزندان سر و كار دارند.
وی به نقش مادری و همسری بانوان اشاره كرد و گفت: به این مسئله با وجود اهمیت آن نگاه جدی نشده است و با توجه به مهم بودن نقش مادری در جامعه و درصد بالای سوالات افراد در مورد تربیت فرزند، تاسیس رشته ای در این باره در دانشگاه پیشنهاد داده شده است.
نقش پدر در تربیت فرزندان
حجت الاسلام پناهیان با اشاره به این كه نقش پدر را در خانواده و در مساله تربیت فرزند، مادر هم نمی تواند پر كند، افزود: تماس بیشتر، رابطه عاطفی بیشتر و توان روحی مادر بیشتر از پدر است ، پس تاكید بر نقش مادری و تقویت آن از اهمیت بالایی دارد و نقش پدر در این میان ایجاد امكانات برای ایفای نقش مادری و تقویت جایگاه مادری برای تاثیر گذاری بیشتر است. در واقع پدر به عنوان یك حامی و تقویت كننده نقش مادری عمل می‌كند.
وی ادامه داد: نقش پدر در تقویت عزت نفس در بچه ها و تقویت نقش های ویژه دختر و پسر حائز اهمیت است. پدر در تقویت عملكرد پسرها در كارها و محبت به دخترها نقش بسیار بالایی دارد. در مجموع نقش پدر، بالا بردن سطح عقلانیت در خانواده است همانگونه كه مادر سطح عاطفی را در خانواده بالا می‌برد و این به معنای بی عاطفه بودن پدر و یا بی منطقی مادران نیست بلكه به معنای ایجاد توازن عقل و عاطفه در خانواده است.
نظرات شما عزیزان:
